آشتی با امام عصر ارواحنا فداه (سه شنبه 86/6/6 ساعت 7:38 عصر)

ای حجت یزدان و ای امیر دوران ! ای موعود انبیا و منجی انسان ها !ای ذخیره ی خدا در زمین !ای مهربان ترین ...
ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت، چه سعادتی به آنان روی خواهد آورد که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده.
ای کاش می دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است و چه برکات و آثاری بر آن مترتب است. اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد و درد دل با چاه می گفت. ای کاش می دانستم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت، از بی وفایی و غفلت ما شکوه می کنی! نمی دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است و تو چه عظمتی داری که امیر مومنان (ع) ، آن عدل مجسم آرزوی بر پایی دولت تو و شوق دیدن حکومتت را بر دل دارد؟ تو که هستی که سیده النسا در میان دود و آتش تو را صدا می زند و با خون سینه نام تو را بر دیوار خانه ی وحی می نگارد و(ولدی مهدی) می گوید؟
ای کاش عزاداران، سینه زنان و گریه کنان بر سالار شهیدان می دانستند که هم اینک حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) تعزیه دار غربت و سوگوار مظلومیت توست تا آن جا که می فرماید: (مهدی ما در عصر خودش مظلوم است.)
اعتراف می کنم، خود نیز در زمره ی آنانی هستم که با آب و تاب، زیارت وارث و عاشورا می خوانند و گاه با گریه و آه (یا لیتنی کنت معک) می گویند؛ اما از درک این حقیقت غافل و یا عاجزند که (حسین بن علی ع) در این زمان تو هستی و دوران غیبت، صحرای کربلای غربت توست و عرصه ی ابتلای مردمان و این تویی که هر صبح و شام آوای(هل من ناصر ینصرنی) سر می دهی و یار و مددکار می طلبی. وای بر ما بدا به حال ما که از انجام همین وظیفه ی ساده نیز طفره رفتیم...
به فرمایش امام جعفر صادق (ع) که می رسم، قلم لحظه ای از نوشتن باز می ایستد. این شخصیت معصوم که تمامی مذاهب اسلامی خود را وام دار اقیانوس بی کران علمش می دانند در بیانی شگفت انگیز می فرماید: (اگر او (حضرت مهدی ع) را درک کنم در تمام طول عمرم به خدمتش کمر می بندم.)
آقای من! روایات، دوران غیبت شما را به زندان تشبیه کرده اند.حضرت موسی بن جعفر پس از سال ها گرفتاری در سیاه چال های هارون الرشید لعنت الله علیه و دیدن شکنجه ها و آزارهای طاقت فرسا، دست به سوی آسمان بلند نموده و (خلصنی من ید هارون) سرداد. مادر پهلو شکسته ات پس ازدیدن آن همه مصیبت که خود فرموده است: این دعا را به درگاه خداوند عرضه داشت که : (عجل وفاتی سریعا) و امیر مومنان نیز در شکایت از اهل زمانه ی خویش از خداوند – تعالی- در خواست نمود که خدایا: علی را از این ها بگیر و بدتر از علی را برایشان مسلط فرما.
جان عالم به فدای غربت تو که نمی توانی چنین دعاهایی را بر لب جاری کنی! صبر و شکیبایی پیشه می کنی چرا که باید ماموریت ناتمام همه ی انبیا و اولیا را به اتمام رسانی.صدها سال است که در انتظار صدور فرمان فرج از ناحیه ی حضرت حق روزها و شب ها را سپری کرده ای .عجب صبری خدا دارد و عجب صبری به تو عطا کرده است!
هر ساله میلیون ها نفر به پابوس جد بزرگوارت، سلطان ارض طوس مشرف می شوند.خوشا به حالشان. به یقین قلب مقدس تو از این ابراز علاقه و محبت شیعیان به اجداد طاهرین ات راضی و خشنود می گردد؛ اما ای کاش زائران حضرت علی بن موسی الرضا(ع) می دانستند که آن امام غریب ده ها سال پیش از تولد تو برای ظهورت دعا می کرد و در قنوت نمازش از خداوند می خواست که در زمره ی اصحابت قرا رگیرد. با شنیدن نام زیبایت و به احترام تو از جای بر می خاست و دو دست خویش را بر سر می نهاد و اطرافیان خویش را نیز همیشه به دعا برایت توصیه می فرمود. اگر زائران حرم رضوی می دانستند که امام هشتم(ع) هم اینکه داغدار غربت توست حداقل کنار ضریح و زیر گنبد طلای امام رضا(ع) که دعا مستجاب است برای شادی خاطر آقا علی بن موسی الرضا(ع) هم که شده برای فرج و ظهور تو دعا می کردند.
زمانی که کم و سن و سال تر بودم هر گاه به این روایت از امام جواد(ع) بر می خوردم که: (حضرت مهدی ع) پس از آن که نامش فراموش شد و بیش تر معتقدان به امامتش از عقیده ی خود بر گشتند قیام می کند.)
با تعجب از خود می پرسیدم مگر ممکن است معتقدان به امامت حضرت ولی عصر (ع) از ایشان روی گردان شوند؟ آن هم اکثریت آن ها! حالا به خوبی می فهمم که ارتداد، فقط به این معنا نیست که کسی بلند گو دست بگیرد و با صدای بلند، شما را انکار کند و یا قلم به دست گرفته و علیه شما، کتاب و قلم بنویسد.همین که تو را به فراموشی سپرده ایم؛ همین که غیبت برایمان عادی شده است؛ همین که دست روی دست گذاشته، برای ظهورت دعا نمی کنیم؛ همین که خود را در محضر شما نمی بینیم...خود مصداق روشنی از این حدیث نورانی است.
ای کاش بشر از لجاجت و خیره سری در برابر آفریدگار مهربان خویش و حجت های او دست بر می داشت.
و بالاخره ای کاش مردم جهان می دانستند که چگونه شیاطین شرق و غرب عالم در صددند آتش نبردهای مرگ بار هسته ای را در جهان شعله ور سازند و از کشتن میلیاردها انسان نیز باکی ندارند.
هنوز دیر نشده است. فرصت همچنان باقی است. بیاییم همه با هم برای ظهور موعود جهانیان دست به دعا برداریم.
بار خدایا! درمیان اهل بیت (ع) مضطری هم چون حضرت زینب کبری علیها السلام در شب یازدهم محرم سراغ نداریم. تو را به اضطرارعمه ی مظلومه ی امام عصر ارواحنا فداه در شب شام غریبان. به طواف او گرد سید ساجدان، به هر وله ی او در میان خیمه های نیم سوخته، به سعی او در صفای نهر علقمه، به ناله ها و اشک یتیمانی که از ضربت تازیانه های دشمن به دامان عمه پناه می بردند، به نماز نشسته ی زینب علیها السلام در شام عاشورای سال ?? هجری. به دستان بسته و پیشانی شکسته ی او...
در فرج منتقم آل عبا تعجیل فرما.

لیست کل یادداشت ها